Actueel

Waar gaat het om?

Er verschijnen regelmatig berichten en filmpjes met informatie over de huidige crisis die afwijkt van wat ik lees en hoor in de gangbare media.
Ik weet niet goed wat ik daarmee kan/wil/zal doen. Deze mail is een poging mijn verantwoordelijkheid hierin te nemen.

Soort berichten
Er zijn berichten en onderzoeken bij van deskundigen, die hun vraagtekens zetten bij allerlei getallen die worden verspreid op tv en in de kranten.
Het gaat dan om feiten als
– het aantal besmettingen niet afzetten tegen het aantal uitgevoerde testen (getallen ipv percentages)
– het aantal testen en besmettingen niet relateren aan (ernst van de) klachten
– het aantal sterfgevallen niet plaatsen in het hele jaar, relateren aan de normale totale sterfte of vergelijken met vorige jaren
– geen onderscheid maken tussen sterven mèt of sterven aan het virus; de manier waarop overlijdensverklaringen worden ingevuld
– discrepantie (in USA) tussen ‘overvloed aan patiënten’ en door leken gefilmde lege ziekenhuisterreinen, tenten en wachtkamers
– het virus is niet overdraagbaar via voorwerpen
Uit al deze feiten komt telkens het beeld tevoorschijn dat de ernst van deze pandemie (mogelijk zéér) wordt overdreven.

Er zijn berichten die verder gaan, en melding maken van een grote pandemie-oefening die nog vorig jaar is gehouden, of van de enorme invloed die onze rijkste man op aarde heeft in allerlei relevante sectoren (farmaceutische bedrijven, productie van vaccins, onderzoeksinstituten, communicatienetwerken).

Er zijn berichten die een relatie leggen met het uitrollen van het nieuwe 5G-telecomnetwerk, waarbij het bv wel heel goed uitkomt dat er even veel minder vliegverkeer is. Los van aanwijzingen dat dit (en het huidige) netwerk de werking van het immuunsysteem van sommige mensen lijkt te verzwakken.

En natuurlijk zijn er berichten die heel ver gaan in het duiden van het ontstaan van het virus en de bedoeling ervan op lange termijn.

Vooral bij de laatste soort berichten valt al gauw de term ‘complottheorie’, die ‘dus’ niet serieus genomen hoeven te worden.
De vraag is of daarmee niet ook een groot deel van boven aangeduide informatie van tafel geveegd wordt. Wie een kritische vraag of aanvullende feiten labelt als behorend bij een (doorgeslagen) complottheorie, hoeft er geen echte kennis meer van te nemen of op te reageren.

Van heel andere orde tenslotte zijn de tips en adviezen ter versterking van de eigen gezondheid en immuniteit (in aanvulling op de ontwijk-adviezen).

Nieuwe ziekte
Dat er een nieuwe ziekte is gekomen die bij sommigen dramatisch verloopt, leidt geen twijfel.

Technisch gesproken is het volgende opvallend:
– in het ziekenhuis kan men vaak niet veel meer doen dan zuurstof geven; dat is in veel gevallen ook thuis mogelijk, tenzij er veel andere bijkomende aandoeningen zijn.
– er zijn inmiddels twijfels of de patiënt bij klinische achteruitgang wel zo snel mogelijk aan de beademing gelegd moet worden. Dat dacht men aanvankelijk, maar er zijn nu geluiden dat daardoor juist bijkomende longschade kan ontstáán.
– patiënten die beademd gaan worden zijn veel moeilijker in slaap te brengen dan men in soortgelijke situaties is gewend (veel meer sterke slaapmiddelen nodig, wellicht duidend op intuïtief of onbewust verzet?)
– er wordt steeds genuanceerder gekeken of voor deze patiënt een opname of IC-behandeling nog zinvol kan zijn, en/of deze patiënt dit wel wil ondergaan, mede indachtig het te verwachten lange en incomplete herstel daarna.

Dit alles roept de vraag op of er inderdaad (nog) wel zoveel extra ziekenhuis/IC-capaciteit nodig is.

Kwetsbaren beschermen… ten koste van kwetsbaren
Dat de maatregelen draconisch zijn en tot heel veel ‘collaterale’ schade leidt, is eveneens duidelijk.
We nemen alle maatregelen om onze kwetsbaren te beschermen, opdat ze niet ‘voortijdig’ overlijden. Met deze maatregelen brengen we tegelijk veel schade toe aan talloze kwetsbaren in onze samenleving: deels dezelfde (ouderen, chronisch zieken), deels andere (kinderen, jongeren, sociaal zwakkeren). Schade op psychologisch, sociaal, emotioneel, educatief en economisch vlak.

Individuele afweging
Daarbij valt op dat we nauwelijks in staat worden gesteld een individuele afweging te maken. Aan (wilsbekwame) verpleeghuisbewoners en ouderen wordt niet gevraagd of ze een mogelijk langer leven verkiezen boven geen bezoek meer ontvangen. Aan verwanten wordt niet gevraagd of ze het risico op besmetting (met quarantaine thuis) willen lopen teneinde hun (zieke) dierbaren nog te kunnen bezoeken. Fitte zestigers en zeventigers worden door hun eigen kinderen min of meer verboden de kleinkinderen te zien, ook als ze zelf dat risico wel zouden willen nemen (bijvoorbeeld omdat ze zich afvragen of het risico op een ernstig beloop wel zo groot is). Hulpverleners wordt niet gevraagd of ze (vrijwillig, al dan niet na het doormaken van een infectie) zonder beschermende maatregelen willen werken teneinde de zorg te vermenselijken. Veel ondernemers en (oa culturele) instellingen wordt niet de gelegenheid gegeven zelf te bepalen in hoeverre ze de afstand-maatregel kunnen handhaven.

Natuurlijk moet soms het algemene belang prevaleren boven het individuele belang. Maar de maatregelen zijn genomen op grond van deels zeer discutabele feiten. En hoe snel worden ze aangepast? Je zult echter maar regeringsleider zijn en op korte termijn hierover beslissingen moeten nemen…
Gelukkig is er wat betreft de afwegingen nu wel ruimte voor kritische vragen. Zie bv de artikelen van Damiaan Denys in NRC en Marli Huijers in De Volkskrant.

Vragen blijven stellen
Het komt sommigen vermoedelijk wel heel goed uit dat we als bevolking angstig zijn en ons blijven aanpassen. Individuele muiterij ten aanzien van de officiële richtlijnen leidt tot onrust en verwarring, en dat brengt ons niet verder. Maar het is van groot belang alert te blijven en waar mogelijk vragen te blijven stellen, ook al weten we dat er vaak nog geen antwoorden te geven zijn. (Zie Het voordeel van de twijfel van Marente Moor in NRC 4-4-20)

Daaraan heb ik met dit stukje een bescheiden bijdrage willen leveren.

Johanna Priester, 13 april 2020

Angst voor het Coronavirus

Corona was een nog onbekende kracht (en is het deels nog); een virus waar we nog niet veel van wisten, wat zou het virus gaan aanrichten? Veel mensen hebben angst voor besmetting met het coronavirus. Wat moeten we met die angst, wat is angst eigenlijk en wat heeft het ons te zeggen?
Het woord angst heeft met eng, engte, beknelling te maken. Bij angst is er geen ruimte, alles trekt samen. En we trekken ons terug, kruipen in onze schulp, vaak omdat we iets niet willen. We zijn bang voor iets wat pijn zal doen, verlies zal geven, wat grote onzekerheid gaat brengen, een angst voor het onbekende. Met als gevolg: terugtrekken, vermijden, blokkeren. Onze angstige ziel is een scheepje in nood, is een scheepje dat in een veilige haven wil blijven als er buitengaats een storm opsteekt.
Na het in angst samentrekken van de ziel, kan er als een reactie ook juist een sterke uitbreiding van de ziel volgen. Zichzelf verliezen, in paniek raken, lamme benen krijgen, het woord hysterie is gevallen. Vaste grond onder de voeten is verdwenen. Angst kan als tegenreactie ook agressie wekken.
Zo werkt het vaak bij mannen. De angst wordt gemaskeerd door boosheid, een kracht naar buiten.
Bij het coronavirus is er voor risicopatiënten een dreiging. Een risico op ernstig ziek worden, erg benauwd worden, op de intensive care terecht komen en daar misschien sterven. Al wekenlang wordt het ons door de media tot in details voorgeschoteld. Die hebben vooral aandacht voor wat dreigt mis te gaan. Waar dat kan, gooien zij olie op het vuur van angst en onzekerheid. Natuurlijk is er een urgente situatie. Maar in de storm is er vooral een koelbloedige kapitein op het schip nodig.
Een deel van de angst is terecht: het moet voorkomen worden dat ziekenhuizen overbelast raken. En ja, het gebeuren op de intensive care is indrukwekkend – zoals altijd. Heeft het wel zin om daar allerlei verhalen over te lezen? Nee, het heeft geen nut, het geeft alleen maar nóg meer angst.

Welk deel van de angst is níet helemaal terecht en hoe kom je daarachter? Hoe dat deel van onterechte angst te ontmaskeren? Nadenken kan helpen. En zich breed te informeren. Pas na vele weken verschenen er soms artikelen die de corona epidemie in een kader plaatsten. Bijvoorbeeld de vergelijking met de jaarlijkse griep. Die kostte de afgelopen jaren duizenden mensen het leven, 2000 tot 9000 overlijdensgevallen per jaar. In Nederland overlijden dagelijks aan allerlei oorzaken sowieso 380 mensen. Sommigen kunnen daar misschien boos over worden en menen dat corona niet met griep te vergelijken is. En het gevoel krijgen dat de situatie gebagatelliseerd wordt. En ja, dit nieuwe coronavirus is zeker anders, is bij kwetsbare patiënten beschadigend voor de longen. Er spelen zich ook zeker dramatische taferelen af. Maar er zijn ook overeenkomsten. Ieder jaar, iedere winter overlijden veel mensen aan virusinfecties. Hoe verdrietig ieder overlijden ook is, het is nu eenmaal zo dat oudere mensen een keer gaan overlijden. Net als bij de griep zijn nu met de corona verreweg de meeste overledenen tachtig jaar of ouder met meerdere onderliggende ziektes. Ieder mens, ongeacht de leeftijd, verdient daarbij optimale medische zorg en begeleiding, en liefdevolle aandacht.

Met dit soort overwegingen kunnen we ons enigszins wapenen tegen alle negatieve berichten, tegen de dagelijkse, deprimerende cijfers van corona sterfgevallen. We kunnen proberen het probleem meer in zijn verband te zien. Zo kunnen we er iets tegenoverstellen, en wellicht zelfs een beetje moed vatten. De hele kwestie wel serieus nemen, maar tegelijkertijd het geheel blijven zien.
Vanuit de antroposofie kunnen we het in een nóg groter geheel zien. De antroposofie richt zich niet alleen op de gewone zichtbare wereld, maar ook op de diepere achtergronden van het bestaan, op de geestelijke wereld. Nogmaals, niet om de huidige crisissituatie te kleineren, maar omdat die geestelijke kant van het bestaan er ook bij hoort. Veel mensen geloven niet in een geestelijke wereld en hen zal het niets zeggen. Maar voor wie daar wel mee leeft, is het misschien nuttig de blik ook eens die kant op te richten. Voor wie wel in een hiernamaals gelooft komt sterven in een ander daglicht te staan. Sterven is niet het einde van het leven maar een overgang naar een ander bestaan, een geestelijk bestaan. Bij het sterven gaat de mens over naar een hogere wereld. En die hogere wereld, ook wel de hemel genoemd, dat is ons thuisland. Mensen die daar bij een bijna-dood ervaring wel eens iets van hebben gezien, willen eigenlijk niet meer terug naar de aarde.
Bij de overgang naar die wereld worden we begeleid. We worden begeleid door onze beschermengel. Ook in het gewone leven leidt de beschermengel ons door moeilijke en belangrijke fasen heen. Veel mensen voelen daar wel eens iets van, voelen dat hun leven niet toevallig verloopt. Dat op bijzondere momenten, bijvoorbeeld door een onverwachte ontmoeting, het leven een andere wending krijgt. De beschermengel is er altijd, en kan altijd om hulp gevraagd worden.
Het kan misschien een beetje vertrouwen geven als we weten dat we zo begeleid worden.  Het zou mooi zijn als we dat ook nu in het achterhoofd zouden kunnen houden. De kunst zou zijn, het leven te nemen zoals het komt, ook in deze spannende tijd.
Van Rudolf Steiner komt een soort gebed wat hierover gaat; de overgave waarvan hier sprake is, is bepaald geen makkelijk doel. Maar wellicht brengt het toch iets. Het is de tegenhanger van de angst.

Wat ook komen mag,

wat mij ook het volgende uur,

de volgende dag brengen mag:

Ik kan het, als het mij volledig onbekend is,

door geen angst veranderen.

Ik wacht het af,

met volledige innerlijke rust, in volmaakte zielenrust.

Door angst en vrees wordt onze ontwikkeling tegengehouden;

wij stoten door vlagen van angst terug,

wat uit de toekomst in onze ziel opgenomen wil worden.

De overgave aan wat men goddelijke wijsheid in de gebeurtenissen noemt,

de zekerheid, dat datgene wat komt,

komen moet en dat het op de een of andere wijze zijn goede werking zal hebben,

het oproepen van deze stemming in woorden, in gevoelens, in ideeën

dat is de stemming van het overgavegebed.

Dat is één van de dingen die we in deze tijd moeten leren:

uit louter vertrouwen te leven zonder bestaanszekerheid,

uit het vertrouwen op de immer aanwezig zijnde hulp van de geestelijke wereld.

Anders gaat het in deze tijd niet, als we niet de moed willen laten zakken.

Laten we onze wil voortdurend sterken

en proberen haar te wekken iedere morgen en iedere avond.

Rudolf Steiner

Dit gebed is niet fatalistisch bedoeld. Dit gebed geeft een mogelijkheid om innerlijk krachten te bundelen. Het is verder juist goed als we alles doen wat we kunnen om onszelf en anderen gezond te houden. Angst en passiviteit werkt ondermijnend. Actief worden en vertrouwen oefenen maakt sterk.

Huib de Ruiter

27-3-20 Corona nuchter bekeken:

WAAROM DIE BANGMAKERIJ?
Angst is een slechte raadgever
Verreweg het grootste aantal nieuwsartikelen in de media is Corona gerelateerd. Wat de media doen gaat veel verder dan ons alleen maar informeren. De media jaagt de hele bevolking angst aan. Misschien is dat niet het beleid, het effect is dat zeer zeker wel. En is dat nodig? Dat is nog maar de vraag. Eigenlijk niet, eerlijk gezegd.
Voorop gesteld, het coronavirus is een serieus probleem en er gaan mensen dood. We moeten maatregelen nemen om het in te dammen en verspreiding proberen te beperken. Ook de mensen die denken dat het niet voor hen geldt moeten respect en fatsoen opbrengen voor op zijn minst het gevoel van veiligheid van anderen. En dat betekent wat meer afstand bewaren en wat hygiënischer leven dan je normaal al zou moeten doen. Maar we moeten niet overdrijven!
80% VAN DE NIEUWSARTIKELEN IS CORONA-GERELATEERD. WORDT JE ER WIJZER VAN? NEE; WORDT JE ER BANG VAN? JA!
Niet overdrijven? Is dat niet een boude uitspraak? Welnu, in de mainstream media kom je niet of nauwelijks artikelen tegen die een beetje nuchterheid in de corona kwestie brengen. Alleen maar meldingen hoe veel doden en besmettingen er vandaag weer bij zijn gekomen. Ook experts die pleiten voor een lockdown. Die experts hebben vast wel verstand van virussen, maar kunnen zij de sociale, maatschappelijke en economische consequenties overzien? Je mag verwachten van wel maar dat blijkt nergens uit. Een lockdown is het laatste dat we moeten willen. Dat is veel erger dan het potentiële gevaar van het corona virus zelf.
Massaal ophokken is heel slecht voor onze gezondheid en richt veel psycho-sociale schade aan. Wat wel goed is, is de buitenlucht. Ga gerust naar het park, het bos of het strand. Maar niet massaal en houd wel afstand tot anderen, let daar vooral op bij de in- en uitgang (trechtervorming). Ga dus gerust naar buiten want dat is om minstens 3 redenen gezond: frisse lucht, beweging, en zonlicht. Dat zonlicht is heel belangrijk vanwege de vitamine D, dat een sleutelrol vervult bij je immuniteit, je weerstand. En dat is de sleutel in de strijd tegen corona, je weerstand.
Wat de media doen is de bevolking bang maken. Maar daar krijgen mensen stress van, en stress is heel slecht voor je weerstand. Dat moet je niet op je geweten willen hebben.
‘Het Coronavirus is voor de meeste mensen niet gevaarlijk’, is een quote van de heer Tedros van het WHO, de Wereld Gezondheidsorganisatie. ‘Maar het is in sommige gevallen wel degelijk dodelijk’, zegt hij ook. Dat geldt echter voor een beperkte groep. Nog steeds erg, maar tijdens influenza epidemieën van recentelijke jaren kwamen er meer mensen om dan nu.
Is het dus niet zo erg, valt het allemaal wel mee? Dat ook weer niet, we moeten er wel serieus mee om gaan. Maar de situatie is aardig complex. En ondanks dat de media ons overladen met corona-gerelateerde berichten worden we er niks wijzer van. Enige achtergrond, nuance of nuchtere verstandige informatie wordt niet gegeven.
Waarom eigenlijk niet? Zit daar soms een strategie achter? Je zou het haast denken. Straks als we het coronavirus een beetje onder controle hebben moeten we daar maar eens een nationaal debat over voeren. Want het is heel kwalijk dat de media ons zo slecht informeren en de boel zo opfokken. Dat kan in een modern democratisch land echt niet!
En de politiek? Eigenlijk het zelfde. Er komen vanuit de overheid ook geen nuchtere berichten. Men sluit een lockdown niet uit. Sommige politici vragen er zelfs om. Waarom neemt de regering nu zulke ingrijpende maatregelen en twee jaar geleden niet, toen er 9.400 mensen extra aan de griep overleden. Dat is in de betreffende periode ook 75 doden per dag, maanden achter elkaar, en toen ging het normale leven gewoon door. Zonder extra maatregelen. En dan roepen de kranten dat er vandaag weer 43 extra coronadoden bijgekomen zijn. Ja dat is erg, maar er gaan in Nederland sowieso iedere dag ongeveer 400 mensen dood. En wanneer iemand aan het coronavirus sterft is er vrijwel altijd een andere aandoening die meespeelt, corona is het laatste zetje. De werkelijke doodsoorzaak is dan eigenlijk een combinatie van factoren. Of zeg maar gewoon ouderdom. Maar wat zegt dat over het gevaar van het coronavirus voor de maatschappij?
Daar zouden zowel de overheid als de media wel wat meer informatie over geven. En daar moeten we met zijn allen, als bevolking, vrij over kunnen discussiëren, zonder in de sfeer van angst te blijven.
ANGST IS EEN SLECHTE RAADGEVER
Als zowel de overheid als de media ons in een staat van angst brengen, hoe kwetsbaar zijn we dan als bevolking? De meerderheid van de bevolking laat zich zo te zien behoorlijk beïnvloeden. We laten ons op een ongekende manier onze vrijheid inperken. Waarom?
Het wordt tijd dat we wat realistischer omgaan met de corona kwestie. We moeten het niet bagatelliseren, we moeten iedereen in zijn of haar waarde laten, maar we moeten ook gewoon allemaal verder met ons leven. Deze angst maakt heel veel kapot en dat is echt buitenproportioneel!
……..
Belangrijk is dat u vooral uw eigen mening en opvatting vormt. Maar dan wel op basis van juiste en volledige informatie. Die krijgt u helaas niet van de media en de overheid. Maar wij helpen u daarbij.
STAY STRONG!
Deze boodschap is omwille van privacy redenen anoniem.
dd. 24 maart 2020